Je zult het maar zijn. Een werknemer die zo loyaal is aan zijn werkgever dat hij accepteerde dat zijn werkgever 17 maanden lang zijn netto loon niet betaalde. De werkgever had immers liquiditeitsproblemen. De werknemer dacht met deze coulante opstelling een faillissement van zijn werkgever te voorkomen en daarmee zijn eigen baan te behouden.
Op een gegeven moment zette de werknemer de loonvordering om in een geldlening en bedong rente. Helaas ging de werkgever een paar jaar later toch failliet en bleef de werknemer met een oninbare vordering zitten. De werknemer verwachtte het geld niet meer via de curatoren te innen en accepteerde zijn verlies.
Maar het leek de werknemer wel interessant om de oninbare vordering op een andere manier in te zetten: het bedrag van de geldlening in zijn belastingaangifte in aftrek brengen op zijn inkomen. Het was in de ogen van de werknemer immers negatief loon en er was over het niet ontvangen bedrag loonbelasting afgedragen. Nu wilde de werknemer dit als het ware ongedaan maken.
De Belastingdienst, de rechtbank en het hof waren het hier echter niet mee eens. Er was geen sprake (meer) van negatief loon. Door de omzetting van de vordering in een geldlening was er een “vermogensrecht” ontstaan wat diende te worden aangegeven in box 3. En een verlies op een box 3 vermogensbestanddeel leidt niet tot een aftrekpost op het inkomen in box 1.
En zo waren de druiven extra zuur en was een loyale werknemer dubbel de klos. Dit terwijl er alle argumenten lijken te zijn om de aftrek wel toe te laten. De werknemer accepteerde immers het e.e.a. om zijn baan te behouden zodat er een duidelijk verband was tussen zijn baan en het verlies wat hij opliep.
Hebt u ook te maken met een oninbare vordering en bent u benieuwd wat u daar het best mee kunt doen? Neem gerust vrijblijvend contact op met één van onze Finance Consultants!
